EXCLUSIEF interview met Sven Nys: te gast op het Sportforum (26/11)

Sven deelt zijn visie op sport, mentale weerbaarheid en het belang van beweging. Uiteraard fietsen we nog eens terug naar zijn topmomenten.

Tij-dingen: Geen zwart gat na je carrière. Of waren de eerste jaren toch lastig?

Sven Nys: "Nee, helemaal niet. Ik was goed voorbereid op de dag dat ik zou stoppen. Ik was al bezig met allerlei projecten en bereidde me dus voor op het einde van mijn carrière. De kennis en ervaring die ik opdeed als mens en als topsporter, wilde ik delen met de buitenwereld." (Lees verder onder de foto's)

"Over wat de druk met een mens doet: hoe ga je met de pers om en met collega's of hoe blijf je gefocust? Ik denk dat mijn ervaringen sommige families helpen. Ouders met kinderen die aan (top)sport doen bijvoorbeeld, ouders die me nog hebben zien rijden. Het is belangrijk om een doel te hebben, gepassioneerd te zijn, respect te hebben voor je collega's. Maar ook om de connectie tussen je lichaam en geest niet over het hoofd te zien. En nog kort over dat zwarte gat: het is ook niet zo dat ik van de ene dag op de andere ben gestopt. Op mijn 39e was het goed geweest."

T-d: Hoe is het gesteld met je conditie? Zou je een paar rondjes op het Koksijdse duinenzand overleven?

Sven: "Overleven? Dat wel, maar allicht zou ik tussendoor halt moeten houden in de materiaalzone. (lacht) Serieus, ik verzorg me en ben zeker fit, maar de conditie is niet meer wat het geweest is. En dat is logisch, want ik doe geen topsport meer. Het is ook onmogelijk om zoveel te trainen met de overvolle agenda die ik nu heb. Dit gezegd zijnde, voldoende bewegen blijft cruciaal voor lichaam en geest. Als ik mijn conditie van vandaag moet vergelijken met mijn beste jaren? 40 à 50 procent?"

T-d: Heb je goede herinneringen aan de Vlaamse Duinencross?

Sven: "Heel mooie souvenirs, maar ik heb ook vaak wakker gelegen van die wedstrijd. In 2012 wilde ik heel graag wereldkampioen worden, ik was toen ook favoriet, maar dat lukte niet (Niels Albert trok toen aan het langste eind, red). Ik was erg ontgoocheld, maar die ervaring zorgde er dan weer voor dat ik het jaar later enorm gemotiveerd was in Louisville (VS) en dan won ik wel. Los daarvan heeft Koksijde een speciaal plekje in mijn hart, want het is hier dat ik mijn eerste wedstrijd afwerkte bij de nieuwelingen. Met mijn smalle bandjes in het mulle zand, dat was toch een shock. Eric De Vlaeminck was toen bondscoach. Ook in Koksijde debuteerde ik op het WK bij de junioren. Ik eindigde toen 4e denk ik. In totaal won ik de Duinencross 7 keer waaronder mijn laatste wereldbeker in de nadagen van mijn loopbaan in 2015. Ik rekende toen af met Wout van Aert en Mathieu van der Poel… Ja, de Duinencross heeft een speciale plek in mijn hart."

T-d: Vandaag vind je Koksijde op de kalender van de X²0-Badkamers Trofee.

Sven: "De Duinencross zal altijd een klassieker zijn. Of het nu wereldbeker is of niet, het klassement speelt geen rol. Koksijde beschikt over een fantastisch parcours dat ervoor zorgt dat het een icoon is op de veldritkalender. En dan maakt het niet uit voor welk klassement je rijdt. Het zou heel erg zijn moest de wedstrijd verdwijnen, maar gelukkig is daar geen sprake van. Weet je wat de Duinencross ook speciaal maakt? Je moet alle facetten van onze sport volledig onder de knie hebben als je hier een resultaat wil rijden."

T-d: Wat was je grootste kracht als renner?

Sven: "Ik ben altijd mentaal sterk geweest, hoewel mijn loopbaan er soms eentje was van vallen en weer opstaan. In het begin, tijdens de jeugdjaren, ging ik nog bij een psycholoog voor o.a. bepaalde ademhalingstechnieken. Daarna niet meer, ik leerde het meest van mijn tegenslagen. Een proces van vallen en opstaan. Uiteraard beschikte ik over een goede conditie en trainde ik goed en veel. Technisch was ik sterk en ik voelde goed aan wanneer je je krachten moest doseren en op welke stroken of op welk moment ik moest proberen een kloof te slaan. Ik had ook alle facetten van de sport onder de knie. Dat is stelselmatig gegroeid, want ik ben niet geboren als zandspecialist. Veldrijden is een mix van veel verschillende aspecten. Als je wil winnen, moeten die samenvallen. En hoe langer je meedraait, hoe meer je kan inschatten hoe je het laken naar je toe trekt. Zo ook hier in de Duinencross in 2015."

T-d: Moest je kunnen bluffen?

Sven: "Zeker weten. Je moet je soms sterker voordoen dan je je voelt. Of omgekeerd, doen alsof je het lastig hebt om de tegenstanders op het verkeerde been te zetten. Tactische discipline is een gigantisch belangrijke schakel in de topsport. Als je te enthousiast met je krachten omspringt, betaal je dat cash. Of te veel op kop rijden en je tegenstander er niet af krijgen. Andersom kan je dan eens doortrekken om de andere crossers op stang te jagen of angst in te boezemen. Soms loopt het ook al eens verkeerd af, dat hoort er ook bij. Van mijn generatie waren Zdeněk Štybar en Bart Wellens waren daar kraks in. Van de huidige generatie bewonder ik vooral het doorzettingsvermogen van Wout van Aert. Een voorbeeld van karakter en talent."

T-d: Wat is je favoriete cross?

Sven: "Zoals al aangekaart, heb ik mooie herinneringen aan Koksijde, de Duinencross staat zeker in mijn top 3. Voor mij blijft de Koppenbergcross de favoriet. Ik won die ook 9 keer."

T-d: Tegenwoordig siert je zoon op de voorpagina's van de sportkranten. Wat wil je hem zien winnen: een klassieker op de weg of toch maar het WK veldrijden?

Sven: "Oei, dat is echt een onmogelijke vraag. Dat is vragen aan een ouder om te kiezen tussen zijn zoon of dochter. Het zou ongelooflijk zijn, moest Thibau één van beide kunnen realiseren. Een klassieker winnen, zou fantatsisch zijn, maar het zou even mooi zijn om de ervaring van een WK te winnen, te kunnen delen. Hij heeft zeker de mogelijkheden, maar dan moeten de puzzelstukjes op het juiste moment samenvallen. Wat hij de voorbije maanden liet zien, doet het beste verhopen. Dat neemt niet weg dat hij nog serieuze stappen moet zetten."

T-d: Thibau werkt ook samen met jouw voormalige trainer Paul Van Den Bosch. Speciaal?

Sven: "Absoluut. Mijn carrière ging als het ware naadloos over in die van mijn zoon. En Paul blijft betrokken, één van onze belangrijkste vertrouwenspersonen. Vandaag focust hij vooral op het conditionele aspect en data. Terwijl ikzelf me als teammanager (van Baloise Trek Lions, red) meer richt op de technische zaken en het tactische. Het klikt met Paul en ook professioneel vullen we elkaar uitstekend aan. Vandaag ben ik een beetje de assistent van Paul, maar ik coach 'mijn' andere renners ook natuurlijk."

T-d :Waarover zal je het hebben op het 3e Sportforum van de sportraad?

Sven: "Ik wil de link leggen tussen mijn leven als sportman en hoe je iets kan bereiken. In het dagelijks leven, maar ook in je vereniging, thuis of je werk. Ik vertel anekdotes uit mijn tijd in de cyclocross. Hoe hebben de dingen die ik meemaakte, ervoor gezorgd dat ik mijn doelen heb gerealiseerd? Hoe kom je tot een mooie carrière? Hoe blijf je mentaal rustig, hak je knopen door en blijf je respect tonen voor vriend en vijand? Ik hoop dat iedereen die langskomt er iets aan heeft of minstens nadenkt over de dingen die ik meegeef. Meestal krijgen mensen wel een shot nieuwe energie door mijn uiteenzetting, een extra dosis motivatie en drive. Ook heb ik het over het nut van sport en bewegen in het algemeen. Mijn motto? Vooral als je niets doet, word je moe."

T-d: Wie heeft er jou persoonlijk geïnspireerd?

Sven: "Het zal je niet verwonderen dat ik het ook hier in de sportwereld zoek. Ik heb niet één specifiek idool en kijk verder dan de prestaties op zichzelf. Het gaat over hoe bepaalde atleten boven zichzelf uitstijgen en een ambassadeur zijn van het leven. Hoe ze boven de sport staan, door hun attitude en hun charisma. Ik denk bijvoorbeeld aan Armand Duplantis (Zweeds-Amerikaans polsstokspringer, red). Hij heeft flair, persoonlijkheid en hij zet een jonge generatie aan tot sporten. Hij is meer dan een atleet."

T-d: Ten slotte, nog even terug naar Thibau. Wat vind je van zijn nieuw kapsel?

Sven: "(schaterlacht) Wat moet ik daarop zeggen? Denk aan een emoji van een mannetje met de handen in het haar of met de handen voor zijn ogen?"

De beelden komen van sportsprekers.be (bovenste slider) en via Johan Neirinck.